پاکدل: در هانگژو ناکام نبودیم اما راضی هم نیستم/ تاوان جراحی در هندبال را می‌دهم
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۹۰۶۷
رئیس فدراسیون هندبال می‌گوید به دلیل اینکه در سال‌های گذشته کاری انجام نشده، اکنون او تاوان جوانگرایی و جراحی در این رشته را می‌دهد. - اخبار ورزشی -
علیرضا پاکدل در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص عملکرد هندبال در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی، اظهار داشت: در هندبال از بازی‌های آسیایی 2010 که مدال گرفتیم دیگر مدال کسب نکردیم و در سال‌های 2014 و 2018 مدال نداشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: والیبال چگونه والیبال شد؟ 17 سال آزمون و خطا و روی تیم‌های پایه سرمایه‌گذاری کردند که بعد از آن خود را در بزرگسالان نشان داد. در هندبال در تیم‌های پایه در دختران و پسران قدرت آسیا هستیم و طول می‌کشد تا این نسل به بزرگسالان برسد. تمام نوشته‌ها و صورت جلسه‌ها در ستاد عالی موجود است و ما هیچ‌گاه قول مدال نداده بودیم چون شرایط را می‌دانستیم.
رئیس فدراسیون هندبال تأکید کرد: در بازی‌های آسیایی 2018 که پنجم شدیم کویت تعلیق بود. در این دوره در گروه مرگ کنار ژاپن و عربستان بودیم که صعود کردیم ولی چون دوم شدیم در دور دوم در گروه سختی قرار گرفتیم که بحرین حضور داشت. فاصله بحرین و قطر با آسیا هم زیاد است. برابر کره جنوبی و کویت هم نتیجه را فاجعه‌بار نمی‌دانم و ما روی یک گل باختیم، روی بی‌تجربگی 13 بازیکن جوانی شکست خوردیم که اولین حضورشان در بازی‌های آسیایی را تجربه می‌کردند. قبلاً هم گفتم جراحی و جوانگرایی تاوان دارد و یک نفر باید هزینه آن را بدهد.
پاکدل یادآور شد: چند بازیکن ما لژیونر هستند و بر اساس قوانین جهانی باشگاه آنها اجازه حضور در بازی‌های آسیایی را ندادند. اورعی ستاره ما در لهستان بود که در هانگژو او را نداشتیم. نوروزی‌نژاد بازیکن باکیفیت ما در بوندس لیگای آلمان بود که او هم نیامد. موسوی، خط‌زن ما مصدوم بود. در این شرایط برابر کویتی که برنز این دوره را گرفت، باختیم. تا دقیقه 20 نیمه دوم از این تیم جلو بودیم و در پایان با یک گل باختیم و می‌توانستیم مساوی کنیم چون توپ آخر هم دست ما بود.
پاکدل با تأکید بر لزوم تغییر نسل در هندبال بزرگسالان گفت: یک شبه نمی‌توان تیم بزرگسالان را درست کرد و فاز انتقال نوجوانان و جوانان به بزرگسالان، چند سال زمان نیاز دارد. تیمی که به لهستان بردیم چند بازیکن جوان داشت. برای انتخابی المپیک هم چند جوان را اضافه می‌کنیم . نوروزی‌نژاد قرار بود برای انتخابی المپیک بیاید ولی گفت مصدوم هستم. علیرضا موسوی هم اعلام کرد پزشکم گفته باید صبر کنم. این موارد باعث می‌شود راهی جز رفتن به سوی جوانان نداشته باشیم. در این تورنمنت جوانان به نسبت عملکرد خوبی داشتند. مهران رهنما و بهنام نیا خیلی خوب ظاهر شدند.
وی عنوان کرد: ارزیابی ما این بود که کسب مدال در این مسابقات سخت است. دوستان هم یکبار در ستاد عالی گفتند خانم‌ها بروند و آقایان را کنار گذاشتند بعد نمی‌دانم چه فعل و انفعالاتی انجام شد که بانوان را حذف کردند و گفتند مردان بیایند. بار سوم هم گفتند رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد که من ورود نکردم و خود دوستان تصمیم گرفتند آقایان بروند.
رئیس فدراسیون هندبال در پاسخ به این سؤال که فکر نمی‌کنید اگر خانم‌ها می رفتند، نتیجه بهتری می‌گرفتند، گفت: شانس ما در خانم‌ها برای حضور در جمع 4 تیم پایانی بیشتر بود. آقای خسروی‌وفا بعد از گلایه‌ای که به حذف خانم‌ها داشتم با من جلسه داشت. گفتم اینکه رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد که خانم بیایند یا آقایان اصلاً اصولی نیست. هر دو مثل بچه‌های من هستند. گفتم اگر در یک عروسی در کارت دعوت به شما باید بگویند از بین دختر و پسرتان یک نفر را بیاورید شما چه می‌کنید که او گفت اصلاً در این عروسی شرکت نمی‌کنم. من هم گفتم اظهارنظری در مورد اعزام دختران یا پسران نمی‌کنم و اصلاً هندبال اعزام نشود. آقای خسروی‌وفا گفت اگر خودمان تصمیم بگیریم و مرکز نظارت بگوید تمکین می‌کنید؟ گفتم مگر چاره‌ای دارم؟ در این وضعیت که من را قرار دادید نمی‌توانم انتخاب کنم. هر سمتی بیایم یک طیف از خانواده هندبال از من ناراحت می‌شوند. خدا گواه است که من ورود نکردم چون هم کار اشتباهی بود و هم اینکه دختران یا پسرانم از من ناراحت می‌شدند.
وی خاطرنشان کرد: طبق قرعه‌ای که وجود داشت اگر تیم دختران شرکت می‌کرد روی سکو نمی‌رفتیم ولی قطعاً چهارم می‌شدیم. اگر ادامه مسابقات در بخش مردان برگزار شده بود چین را می‌بردیم و برای پنجم و ششم با کره جنوبی رو‌به‌رو می‌شدیم و از نظر ذهنی این آمادگی را داشتیم که کره جنوبی را شکست دهیم.
پاکدل یادآور شد: در مجموع با این بازیکنان جوان و کم‌تجربه نتیجه ما بد نبود؛ نه اینکه راضی باشیم ولی بخشی از انتقادها از این جهت است که انتظارات از هندبال زیاد بالا رفته وگرنه این همان هندبالی است که در جاکارتا و اینچون هم مدال نگرفته بود. مقام‌ها، جهانی شدن‌ها و مدال‌های پایه انتظارات را از هندبال بالا برده وگرنه در ستاد بازی‌ها هم قول مدال ندادیم.
وی در خصوص اینکه مشکل نبودن لژیونرها در بازی‌های آسیایی مشکل جدیدی نیست و در هر دوره وجود داشته است، گفت: در دوره‌ای که همه لژیونرها بودند، مدال گرفتیم. ما یک مشکل داریم که قطر، کویت، بحرین، عربستان، کره جنوبی و ژاپن این مشکل را ندارند و آنها بازیکنان لژیونر اروپایی ندارند. بازیکنان آنها در لیگ قطر و اخیرا که عربستان پول زیادی می‌دهد، در عربستان بازی می‌کنند که همزمان با بازی‌ها به دلیل حضور تیم‌های ملی قطر و عربستان در بازی‌های آسیایی لیگ آنها متوقف می‌شود و بالطبع تیم‌های ملی کشورهای آسیایی، بازیکنانشان را در اختیار دارند و هیچ کدام از رقبای ما مشکل نداشتن بازیکنان را ندارند ولی بازیکنان ما در اروپا هستند و بازی‌های آسیایی در تقویم آنها و فدراسیون جهانی قرار ندارد و باشگاه‌های اروپایی بازیکنان ما را نمی‌دهند.
پاکدل در پاسخ به این سؤال که با همه داشته‌ها و نداشته‌ها و اتفاقات چه‌نمره‌ای به هندبال در بازی‌های آسیایی می‌دهید و چقدر این تیم انتظارات را برآورده کرد، به تسنیم گفت: همیشه دنبال بهترین‌ها هستم و از روزی که آمدم هدف‌گذاری رسیدن به بهترین‌ها بود. انتظار داشتم کره یا کویت را شکست دهیم. قطعاً از این نتیجه راضی نیستم و توجیه هم نمی‌کنم ولی برخی از این مسائل وجود دارد.
وی تصریح کرد: در هندبال مردان به دلیل ترافیک مدعی کار سختی داریم. در سال‌هایی که در خواب غفلت بودیم رقبای ما کار کردند. کره جنوبی 6-7 سال پیش نسل جدیدی را آورد که کم کم خود نمایی می‌کنند. کره جنوبی که قدرت اول آسیا بود به دلیل تغییر نسل چند سالی در رُکورد است، اما شک نکنید دو سه سال دیگر به سطح اول آسیا باز می‌گردد. به عنوان متولی هندبال از این نتیجه راضی نبودم و جامعه حق دارد که امروز از هندبال توقع داشته باشد. خوشحالم از اینکه عملکرد ما در فدراسیون در این چند سال به قدری مثبت بوده که انتظارات جامعه ورزش از این رشته بالا رفته است. هندبال در این مدت به گونه‌ای عمل کرد که این انتظارات ایجاد شد. قول می‌دهم در سال‌های آینده اگر اتفاقی نیفتد با این نسل جدید در رده بزرگسالان سرآمد باشیم.
رئیس فدراسیون هندبال با اشاره به اعزام تیم ملی به انتخابی المپیک گفت: خیلی از همکاران و دوستان فنی من در رشته هندبال موافق اعزام تیم به انتخابی المپیک نیستند و معتقدند بعد از نتایج هانگژو، نتیجه در انتخابی المپیک هم خوب نخواهد بود چون تنها یک سهمیه توزیع می‌شود و همین امر هجمه را روی فدراسیون بالا می‌برد اما با وجود اینکه کار سخت است، پای اعزام ایستاده‌ام چون می‌دانم این بازیکنان جوان نیاز به بازی کردن و کسب تجربه در تورنمنت‌های بزرگ را دارند. با توجه به شرایط اقتصادی که داریم و اینکه ممکن است ما را در هر تورنمنتی نپذیرند، تورنمنتی بهتر از اینجا برای ما وجود ندارد. جراحی و تغییر نسل هزینه دارد و من هم پذیرفتم این هزینه را بدهم و تبعات آن را بپذیرم ولی آینده هندبال درخشان باشد. در انتخابی المپیک گروه سختی داریم و شاید نتایج خوب نباشد ولی شک نکنید آینده از آن هندبال است.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: هندبال رئیس فدراسیون هندبال بازی های آسیایی انتخابی المپیک کره جنوبی خانم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۹۰۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در اوج تجربه بودم/کاش زودتر می‌گفتند!
ایسنا/اصفهان بازیکن اسبق تیم ملی واترپلو تجربه را از اصلی‌ترین فاکتورها در کسب نتیجه این رشته دانست که او در اوج تجربه و آمادگی ورزشی‌اش به فاصله یک ماهه از مسابقات آسیایی با اتفاقی ناخوشایند در مسیر تنها هدف باقی مانده ورزشی‌اش مواجه شد. در حالی که به عقیده او همه شرایط برای کسب نتیجه تیم ملی در آسیا فراهم بود.
واترپلو، ورزشی سرعتی - قدرتی و کاری تیمی و با آمادگی جسمانی بالا محسوب می‌شود که علاوه بر قدرت بدنی به مهارت‌هایی چون حل مسئله در لحظه و ارتباط قوی اجتماعی و گروهی نیاز دارد. موضوعی که بازیکنان این رشته به مرور و با گذر زمان در آن ماهر خواهند شد و می‌توان گفت از حدود رده ۳۰ سال به بعد توانایی راهبری در تیم را خواهند داشت.
ویدیو/ ملی‌پوش واترپلو که پس از طلسم‌شکنی حذف شد!
نیما خوشبخت، واترپلوئیست ملی‌پوش اصفهانی را می‌توان از جمله این مهره‌های تاثیرگذار دانست که می‌تواند با تکیه به تجربه و تکنیک نتیجه بازی را تغییر دهد. او از ۱۶ سالگی به تیم ملی جوانان راه یافت و همان سال هم در رده سنی جوانان قهرمان آسیا شد. او همچنین در تیم‌های باشگاهی‌اش نیز خوش درخشید و عناوین متعددی کسب کرد.
خوشبخت پس از یک دوری پنج ساله از تیم ملی دوباره به جمع ملی‌پوشان برگشت، اما بازیکن باسابقه تیم ملی واترپلو با یک حذف ناگهانی رقابتهای آسیایی را از دست داد.
موضوعی که شاید هر ورزشکاری را یک ماه مانده به شروع مسابقات شوکه کند، می‌گوید اگر از قبل شروع تمرینات دعوتش نمی‌کردند، بهتر بود و در اوج آمادگی و تجربه از تیم ملی کنار گذاشته شده است، در حالی که با حمایت‌های مسئولان از این رشته همه چیز برای نتیجه گرفتن آماده بود و با تصمیمات بهتر می‌شد نتیجه دیگری در آسیا رقم زد.
ایسنا به همین بهانه با نیما خوشبخت درباره شروع زندگی ورزشی‌اش تا دوران ملی او هم‌صحبت شد.
او درباره شروع داستان خوشبخت و واترپلو به ایسنا گفت: به واسطه میلاد ناظمی که یکی از قهرمانان اسبق واترپلو به‌شمار می‌رود و در تیم ملی فعالیت داشته است، علاقه‌مند به شنا شدم. تا ۱۱ سالگی در تیم شنا اصفهان بودم و به خاطر اینکه شنا برای من خسته‌کننده شده بود، وارد ورزش گروهی هیجانی واترپلو شدم. سال اولی که پا به عرصه تیم اصفهان گذاشتم از مسابقات قهرمانان کشوری حذف شدم، اما در سال بعد به عنوان بازیکن اصلی مسابقات کشوری اعزام و از آنجا بود که در ۱۳ سالگی وارد تیم ملی شدم.
درسن ۱۵ سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در مسابقات آسیایی اندونزی جاکارتا قهرمان جهان شدیم.
در مسابقات جهانی آمریکا کسب مقام نوزدهم، مسابقات قهرمانان آسیا در چین کسب مقام دوم، با چهار بار شرکت در باشگاه آسیا درتیم‌های مختلف کسب مقام اول تا سوم، ساحلی آسیایی مقام دوم را کسب کردیم.
بازیکن ملی‌پوش واترپلو با یادآوری طلسم‌شکنی واترپلو و رسیدن به سکو دوم آسیا در خصوص شرایط رشته‌اش ادامه داد: مهمترین مقامی که در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کردیم مهرماه ۱۴۰۲ در کشور سنگاپور بود که بعد از ۲۷ سال دوم آسیا شدیم، او اضافه کرد: شنا و واترپلو مخصوص کشورهای غربی ازجمله اروپا است. این ورزش در ایران به جایگاه خوبی رسیده و مسئولان باید کمک کنند تا نام این ورزش بهتر و برتر شناخته شود چرا که می‌تواند در مسابقات مختلف مقام کسب کند.
در چند سال اخیر وضعیت این رشته بهتر از قبل شده و فدراسیون برنامه‌ریزی‌هایی در خصوص تاسیس مدرسه و باشگاه انجام داده که تمام فعالیت‌ها موجب جذب بازیکن شده است. هر چه در این رشته فعالیت داشته باشیم می‌توانیم مسابقات بیشتر و بازیکنان آماده‌ای در هر رده سنی برای تیم ملی پرورش دهیم.
خوشبخت با بیان اینکه در شهر اصفهان سرمایه‌گذارهای بسیاری وجود دارند و انتظار ما اسپانسر شدن برای این ورزش است، خاطرنشان کرد: نبود اسپانسر برای ما و تمام خانواده‌ها شرایط را طاقت‌فرسا کرده و بسیاری از ورزشکاران به دلیل حمایت نشدن مالی از این ورزش کناره گرفتند.
وی تاکید کرد: رشته ورزشی واترپلو به حمایت کننده نیاز دارد. حرف اول در همه ورزش‌ها را هزینه بازگو می‌کند، بزرگترین فعالیتی که اداره کل و هیئت شنا انجام داد این بود که تعداد ورزشکاران را در این حرفه بیشتر کنند، به طوری که بتوان آنها را در رشته ورزشی نگه داشت در حال حاضر در اصفهان لیگ برتر نیز نداریم.
حمایت نکردن باعث فروپاشی می‌شود
ملی‌پوش اسبق واترپلو درباره تیم‌داری این رشته در بخش بانوان نیز توضیح داد: در بخش بانوان هم تیم شنا و واترپلو در اصفهان را داریم و خوب فعالیت می‌شود، حمایت نشدن از این ورزش باعث فروپاشی تیم‌ها می‌شود. دغدغه اصلی چه در فعالیت بانوان و چه در آقایان، اجاره‌های استخر است. ما به جای اینکه بر برنامه‌های تمرینی و پیشرفت ورزشکاران متمرکز باشیم باید مانند اجاره نشین‌ها نقل مکان کنیم.
خوشبخت درباره اینکه شاهد شرکت بانوان در مسابقات شنا اصفهان هستیم و بیشتر از این به دلیل محدودیت‌هایی که ورزش واترپلو دارد نمی‌توان تلاش کرد، تاکید کرد: تیم ملی برای بانوان نداریم اما امیدواریم همه مدارسی که الان در آقایان کار می‌کنند یک بخش برای بانوان نیز بگذارند.
ماجرای تیم ملی و حذفی پرحاشیه
خوشبخت در پاسخ به ایسنا درباره جریان کنار گذاشته شدنش از تیم ملی آن هم با فاصله کمی که تا بازی‌های آسیایی مانده بود، اینطور شروع کرد: ۱۵ سال سابقه ملی و از حدود ۱۵ سالگی بازی در سطح تیم‌های ملی را شروع کردم. بعد از حدود چهار، پنج سال به انتخاب کمیته فنی واترپلو با توجه به بازی‌های درخشانم در لیگ و آمادگی بدنی دوباره به اردو تیم ملی دعوت شدم. پس از حدود ۶ ماه اردو می‌خواستیم به بازی‌های آسیایی برسیم که کادر فنی تیم ملی طی این ۶ ماه ۲دوبار عوض شد. پس از مسابقات جهانی آلمان دیگر تمایلی به حضور در تیم ملی نداشتم و بازگشتنم کار سختی بود، اما از من خواستند که به تیم کمک کنم. من نیز همیشه خود را سرباز تیم می‌دانم و اگر جایی به من احتیاج داشته باشند و دعوت کنند، حتما کمک خواهم کرد. دوباره به روند سخت تمرینات ملی بازگشتم. واترپلو جز سخت‌ترین رشته‌ها است و برای کسی که چند سالی دور بوده بازگشت دوباره کار سختی است. دو ماه قبل از بازی‌های آسیایی مربی خارجی به تیم آمد که کمک‌های بسیار خوب تکنیکی و تاکتیکی به تیم کرد. در اردو آمادگی صربستان که به فاصله یک ماه تا بازی‌های آسیایی مانده بود، به من اعلام شد که در ترکیب تیم نیستم! انتظار داشتم حداقل به خاطر سن و سابقه‌ای که دارم، آمادگی بالا و نظمی که در تمرینات داشتم، حتی اگر می‌خواستند شاگردان خودشان را به تیم بیاورند زودتر به من می‌گفتند یا حتی اصلا من را دعوت نمی‌کردند. شاید انقدر ناراحت نمی‌شدم.
بازی‌های آسیایی یکی از بزرگترین اهداف زندگی ورزشی من بود، اغلب رقابتهای آسیایی را شرکت کرده بودم و بازی‌های آسیایی تنها هدف مانده من بود. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تمام اردوها را حضور داشتم، اما تیم به دلیل برخی مسائل مدیریتی اعزام نمی‌شد. این تیم به قدری خوب بود و حمایت‌هایی که انجام شد باید نتیجه می‌گرفت. تمام شرایط برای تیم مهیا شد که به نتیجه برسد، اما به دلیل نبود دو و سه بازیکن و عدم تمرکز لازم نتیجه مطلوب حاصل نشد.
یکی از دلایل کنار گذاشتن من بالا بودن سنم بود، در حالی که اکنون در اوج تجربه و آمادگی بدنی کنار گذاشته شدم. در تیم قزاقستان بازیکنانی حاضر بودند که نزدیک ۴۰ سال داشتند و توانستند با تجربه‌شان بازی را دربیاورند. این رشته سرعتی و قدرتی است، اما تجربه حرف اول را می‌زند. نیاز دارد که بازیکن جوان و باتجربه در کنار هم باشند تا تیم نتیجه بگیرد.
مربی تیم ملی باید در حد بازیکنان باشد
خوشبخت با تاکید بر اینکه باید در این قسمت از ژاپن الگوبرداری کنیم، تصریح کرد: آنها هیچوقت مربی خارجی نمی‌آوردند اما برای مربیان داخلی برنامه دارند. مربی را به کشورهای صاحب سبک اعزام می‌کنند تا با علم روز آشنا شود برای ایران نیز باید همینطور شود. مربیان خوبی داریم ولی باید زمان برای کسب تجربه و آشنایی با علم روز داده شود. یک جورهایی باید مربی در حد بازیکنان تیم باشد تا از او حساب ببرند. مربی تیم ملی باید باسابقه باشد و یا حتی کلاس‌های آموزشی برون مرزی برود، زیرا نمی‌توان با علم ۲۰ سال پیش به تیم ملی کمک کرد. فدراسیون واترپلو در این موضوع کمک کرده و مربی صربستانی برای آموزش مربیان رده‌های سنی آورده شد که به مسابقات رده‌ها کمک زیادی کرد. همچنان باید فدراسیون کمک کند که مربیان داخلی کلاس خارجی و بین‌المللی ببینند و پس از آن نیمکت تیم ملی انتخاب شود، به ویژه در تیم ملی بزرگسالان. گاهی بازیکن از لحاظ تجربه ۱۰ سال از مربی بالاتر است و همین امر می‌تواند در تیم اختلاف ایجاد کند.
تیم بزرگتر واقعی می‌خواهد
این بازیکن باتجربه اصفهان مشکل اساسی تیم ملی واترپلو را نبود هماهنگی میان بازیکنان و اختلافات جزئی میان آنها دانست و گفت: کاپیتان خوبی برای تیم انتخاب شد و بزرگتری می‌کرد، اما این تیم یک بزرگتر واقعی لازم داشت که بتواند تیم را در موقعیت‌های حساس جمع کند. این تیم در بازی‌های آسیایی هانگژو این مورد را کم داشت. کاپیتانی در واترپلو مسئولیت سنگینی دارد و متاسفانه اختلافات درون تیمی زیاد شد.
تصمیم دوباره برای بازگشت به تیم ملی؟
خوشبخت خودش را سرباز تیم ملی معرفی کرد که از حاشیه دوری می‌کند و تاکید کرد: من همیشه خودم را سرباز تیم ملی می‌دانم و دوست دارم زیر این پرچم افتخارآفرینی کنم. زندگی من واترپلو است و اگر از من کمک بخواهند با دل و جان کمک می‌کنم، اما اگر بدانم باز هم حاشیه‌ای قرار است ایجاد شود، قطعا خودداری خواهم کرد.
جرقه پیشرفت واترپلو زده شده است
او با اشاره به فعالیتش در مربیگری تصریح کرد: حدود ۸ سالی است که در بخش باشگاه‌داری رشته واترپلو باشگاه داریم که از حدود سن ۶ سال تا حد مسابقات رده‌های سنی آموزش می‌بینند تا بتوانیم با کمک هیئت شنا چراغ واترپلو را در اصفهان روشن کنیم.
امسال هشت نماینده از باشگاه ما برای اردوی تیم ملی زیر ۱۷ سال برای مسابقات آسیایی فیلیپین دعوت شدند. یکی از مربیان تیم ملی نیز از اصفهان است که اتفاق خوبی برای پیشرفت واترپلو است و جرقه آن زده شده، امیدوارم بیشتر خبرهای خوش از این رشته باشد و قول می‌دهم بدنه اصلی تیم ملی همچون ۱۵ سال قبل از بازیکنان اصفهان باشد، البته در صورتی که حمایت‌های اداره کل و هیئت شنا ادامه‌دار باشد.
سخن پایانی؟
تمام تلاش من این است که نزدیکانم را به ورزش علاقمند کنم و حتی به رقیبانم نیز کمک می‌کردم تا رشته واترپلو بزرگ شده و به چشم بیاید. همیشه دوست دارم این رشته در ایران جایگاه خوبی داشته باشد و واقعا از نتیجه نگرفتن تیم در بازی‌های آسیایی ناراحت شدم. امیدوارم این ورزش بزرگتر از همیشه شود و جایگاه بهتری از قبل پیدا کند.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»